De laatste week van deze geweldige reis door Maleisië is alweer aangebroken. In de ochtend komen we heel vroeg aan in Kota Kinabalu, de nachtbus heeft er slechts 9,5 uur overgedaan in plaats van de verwachte 10 tot 12 uur minimaal… hmmmm maar goed dat we niet zagen hoe deze chauffeurs als maniakken in de nacht over de slechte, slingerende bergwegen van Borneo het land hebben doorkruist. Helaas kwam ik wel behoorlijk misselijk de bus uit, of het mijn wagenziekte was of iets verkeerds gegeten weet ik niet goed, maar de ochtend hebben we in ons nieuwe hostel voornamelijk doorgebracht met een kleine wandeling langs wat shoppingmalls, want Kota Kinabalu blijkt eigenlijk alleen uit malls te bestaan. We gaan ‘s avonds lekker uit eten bij El Centro, een restaurantje midden in het centrum waar je allerlei westers eten kan eten, ook wel eens lekker…. dus beide bestellen we een hamburger met friet en salade, Lawrence de veggie burger en ik de kipburger. Hij is echt heerlijk!
De volgende ochtend zorgen we dat we rond 8 uur op het busstation zijn. Tegenwoordig rijden er geen bussen meer naar Kudat, alleen gedeelde taxi’s. Dit betekent in feite dat de auto pas gaat rijden als hij vol zit en iedereen 30 Rm betaald. We hebben pech en komen net aan als de eerste taxi nog maar 1 persoon kan hebben, dus wij zijn de eerste twee personen van de tweede taxi… uiteindelijk moeten we 1,5 uur wachten voordat we gaan rijden. De chauffeur rijdt wel door, dat is wel lekker, maar erg ruim is het volgepropt met 7 man in de taxi niet. Aangekomen in Kudat wachten we op onze lift naar Tampat do Aman. We gaan naar een eco Lodge bij de Tip of Borneo waar we echt terug naar de jungle gaan en alternatief gaan overnachten. We worden aan het begin van de middag opgehaald door Muss. Hij brengt ons naar onze kamer in de Longhouse. Een longhouse is een typische Traditioneel Maleisisch huis. Het huis is van bamboe gemaakt en het dak van palmbladeren. We krijgen met 2 persoonsbed. Hij toont ons de compost toiletten iets verderop het bed en de douches (koud water), onder de sterrenhemel. Top! Daarna door naar hun restaurant wat 2 km verderop aan zee ligt. Hiervoor kan je 5x per dag de shuttle nemen, niet anders dan meeliften in de bak van de pick-up. We kunnen bij het restaurant lekker van de zee genieten en besluiten te gaan snorkelen in het prachtige blauwe water. Genieten in de avond van een lekkere vegetarische pizza en gaan vroeg ons bedje in.
Helaas blijkt ons matras gevormd te zijn. We krijgen gelukkig zonder moeite een andere kamer. In de ochtend zet de eigenaar, Howard, ons af bij het eilandje dat middels ondiepe zandbakken toch nog deels is verbonden met het vaste land. We besluiten namelijk de omgeving te verkennen met een mooie hike. We gaan lekker snorkelen bij het eilandje, helaas weinig vis en koraal. Daarna gaan over de rotsen en langs de kust over het strand terug. Flink klimmen en helaas begin ik me ziekjes te voelen. Blijkbaar heb ik ergens toch iets verkeerds gegeten en mijn buik is het nergens mee eens. Dus na een heftige wandeling van 4 uur komen we terug bij het restaurant en besluiten we terug naar kamp te gaan. Ik word helaas gedurende de nacht doodziek, val flauw en kan even niks meer. Gelukkig heb ik mijn verzorger, Lawrence doet echt alles voor me. De volgende dag blijf ik heel ziek en zwak en besluiten we van kamer te wisselen. Ze hebben ook veel duurdere en luxere chalets met goede westerse wc’s en warme douches. En een lekkere loungeset waar ik lekker kan slapen onder het hutje dat Lawrence heeft gemaakt met de klamboe. Ik ben veilig voor de insecten :). Lawrence trekt er gelukkig nog wel even kort op uit in de jungle en gaat naar het uitzichtpunt. Hij spot vele zwarte eekhoorns.
De volgende ochtend ben ik iets sterker, maar helaas nog te zwak om te reizen, dus we verblijven nog 1 nacht in de luxere kamer. We besluiten in de ochtend naar zee te gaan. Ik relax lekker op de bank en Lawrence kan lekker zwemmen. In de middag liften we even terug naar kamp voor een kort momentje rust en daarna krijgen we om 15 uur een lift naar de tip of Borneo. Iets wat op ons verlanglijstje stond om te doen. We lopen daar een klein rondje, maar helaas ben ik te zwak om onze geplande tocht terug te lopen. Ik bemachtig een lift bij 3 Maleisische dames in de auto naar het restaurant en Lawrence loopt lekker terug. Na even rust gaan we toch kort de zee in. Na diner, voor mij alleen witte rijst en voor Lawrence frietjes…. ja, ik moet echt wel ziek zijn als ik die oversla! Gaan we terug naar het kamp. We pakken onze koffers in zodat de volgende ochtend terug kunnen reizen naar Kota Kinabalu.
De tip van Borneo was ondanks alles echt super! Ik heb ontzettend genoten van de rust, het uitzicht, de zee en de natuur. Terug in Kota Kinabalu verkennen we de stad nog een beetje. We hebben 2 avonden en een volle dag. De eerste avond bezoeken we nog even de dokter. Ik krijg medicijnen en het moet snel weer beter gaan. We gaan naar het uitzichtpunt, bezoeken meerdere markten en shoppingmalls. Op de Fillepijnse markt scoren we nog een paar mooie souvenirs. De tweede avond hebben we een hotel dichtbij bet vliegveld. Hier bezoeken we nog even het strand en het park. Helaas blijft het bij een kort bezoek, want ik blijk weer zieker te worden. Een nacht goed slapen doet hopelijk wonderen, dus we duiken vroeg ons bed in. De volgende ochtend is om 5:30 uur zover om richting het vliegveld te gaan voor onze laatste dagen in Singapore!
Leave a reply