Reisdagboek 24 – 29 januari Cambodja

Mijn laatste dag Cambodja is aangebroken, dus tijd om af te sluiten met een post over mijn tijd in Cambodja.

Helaas kon ik de volgende dag nog niet doorreizen en ben ik 1 dag langer in het hostel gebleven. Een zeer rustige dag waarbij ik heerlijk mijn boekje aan het zwembad heb gelezen, veel heb geslapen en me heerlijk heb ingelezen over Laos, Leuke dingen heb gepland en geboekt, jeetje ik heb er zin in! Ook belangrijke zaken gedaan als het boeken van mijn ticket van Luang Prabang (bovenin Laos) naar Ho Chi Minh (zuiden van Vietnam). Spannend er staat nu een datum vast dat ik mijn laatste land in ga: 25 februari. Ook heb ik contact opgenomen met het vrijwilligerswerk in Tanzania. Binnenkort krijg ik alle info, spannend!

Op 26 januari is het tijd om door te reizen naar Phnom Penh. Een bekende stad van mijn aankomstdag en zeker niet mijn favoriete stad. In deze hoofdstad van Cambodja krioelt het van de mensen, de tuktuks, bussen, scooters en andere bijna onmogelijke vervoermiddelen. Tevens is het een stad die naar mijn mening heel vies is. Voel me er in ieder geval niet op mijn gemak, maar Cambodja kan je niet verlaten zonder de belangrijke Killingfields en S21 te bezoeken, dus ik kom na een busreis van 4 uur aan in de hoofdstad waar Lee Tuk Tuk, iemand die ik heb gevonden via de Azië backpackers Facebook pagina, me opwacht op mij langs m’n hostel te brengen voor het droppen van m’n spullen en daarna richting killing fields te brengen. Onderweg een andere Nederlander opgepikt die ook Lee tuk tuk heeft geboekt. Samen richting de killing fields. Je bereidt je al voor op een tragische dag als je dit gast bezoeken, maar het is nog indrukwekkender dan je denkt.

Tijdens de Khmer Rouge, 1975 tot 1979, zijn 3 miljoen mensen in Cambodja vermoord. Tijdens de Khmer Rouge werden steden ontruimd en de bevolking gedwongen om te verhuizen naar collectieve boerderijen op het platteland. De mensen moesten 12-14 uur per dag werken, 7 dagen in de week onder een strak bewind en met weinig eten. Steden werden als ‘slecht’ bestempeld en intellectuelen, als doktoren, monniken, leraren, ambtenaren en militairen. Zij werden zonder of vanwege kleine vergrijpen naar de gevangenis gebracht en vervolgens richting de killing fields. Op de hoogtij dagen werden 300, vaak onschuldige burgers, op een vreselijke manier gedood. Ze werden in grote bussen aangereden en werden in een houten schuur geplaatst om te wachten op hun dood. Ze moesten vaak hun eigen naam af tekenen op de lijst en tekenenden in feite hun eigen doodvonnis. Vrouwen, kinderen, soldaten, mannen iedereen werd gedurende de nacht afgeslacht. Op deze plek zijn velen massagraven, op de foto alle ingezakte grond. Zoals je je kan indenken was dit een zeer indrukwekkende plek om te bezoeken. In de memorial liggen tot nu toe 90.000 schedels van mensen, maar nog veel meer ligt er in de grond en op de bodem van het meer. Na een 1,5 uur rond gewandeld te hebben is het tijd om door te gaan richting S21.

Aan het begin van de Khmer Rouge is een school opgebouwd tot de gevangenis S21. Hier zaten vrouwen, kinderen en mannen voor onnodig kleine vergrijpen vast. Ze werden gemarteld tot ze wel iets toegaven om zo veroordeeld te worden en de dood tegemoet te gaan. In zeer kleine cellen werden 1 of 2 gevangen vast gehouden met een ketting om de voeten. Artiesten werden in betere cellen gezet, want zij konden nog van dienst zijn met betrekking tot posters etc. De foto’s en de cellen zijn indrukwekkend om te zien, zeker omdat je nog bloedsporen ziet en tegelijkertijd de vrolijkheid van de schoolmuren uit de jaren ervoor. Na een uurtje had ik genoeg gezien en was het tijd voor wat leukere zaken.

Terug naar Lee tuk tuk die me meenam langs het nationaal museum en het Royal palace. Ontzettend leuke plek waar alle locals op het plein savonds samenkomen om te picknicken, voetballen, badmintonnen etc. Nadien door naar het hostel waar ik gezellig met een Canadese wat ben gaan eten. Tja eten, dat gaat nog niet echt lekker door m’n voedselvergiftiging, maar er moet iets in en een half bordje lukt me met lange tanden gelukkig.

Op 27 januari is het tijd om door te reizen, 1 dagje Phnom Penh is meer dan genoeg :). Tijd voor Siem Reap! Om 7 uur in de ochtend staat de minivan voor de deur om me richting de bus te brengen. Ik kom aan op een lokaal busstation waar ik maar op zoek moet naar het loket en m’n bus. Oké, zoeken maar. Gelukkig vrij snel een loket gevonden en met wat handgebaren begreep ik dat de volgende bus die zou arriveren naar Siem Reap zou gaan, top! Nu op zoek naar mede backpackers. Ai, detail… Dit werd een busreis tussen 50 locals…

Op zich was het prima tussen de locals. Vaste stoelen dus dat maakt het wel wat makkelijker. Ik zat op een uitgezakte stoel met een enorme holling in de rug en onder een kapotte airco die veel en veel te koud stond. Dus voor het eerst m’n lange broek aangetrokken, m’n vest aan, sjaal om en sokken aan. Eskimo Anne op pad in een bus met airco met +30 graden buiten haha! Na 8 uur, 2 stops met verschrikkelijke toiletten kwam ik aan in Siem Reap. Ik dacht steeds 8 uur voor maar 250 km hoe doe je dat? Maar de wegen bleken niet verhard, dus met tempootje nul reden we richting Siem Reap. M’n hostel zat op loopafstand, dus als pakezeltje 1 km gelopen. Het hostel was schoon met een heerlijke warme douche, jippie! In de avond Lizzy getroffen, oud collega Stadshotel, en samen lekker wat gedronken en gegeten in t centrum. Het is hier even anders. Een geheel toeristisch centrum met overal marktjes, barretjes en restaurants.

De volgende dag met een Nederlander een fiets gehuurd op de kleine ronde van de Ankor Wat, tempels, op de fiets te doen. Een leuk idee, maar met 34 graden Celcius is 30 km fietsen en daarnaast de tempels bezoeken een zware klus. Maar het was prachtig! Ik had deze ervaring niet willen missen op de fiets. De tempels zijn zo verwonderlijk. De Amkor Wat tempel was ons begin. Gelijk de grootste waar ze in 1113 mee zijn begonnen te bouwen en in 1150 klaar was. Het is een groot complex voor het Khmer Rijk. De hoofdstad.  Een prachtige tempel die erg hoog is en goed bewaard is gebleven ondanks alle plunderingen die ooit en tot op heden plaatsvinden. De Ankor is in 1860 opnieuw ontdekt voor en Franse ontdekkingsreiziger en sinds een paar jaar onderdeel van Unesco. Het is indrukwekkend om te bedenken hoe ze met mankracht dit alles hebben gemaakt. De tempels zijn zo hoog en beelden zo mooi verwerkt. Beeldhouwen op een zeer hoog niveau. Deze dag 4 tempels bezocht en de dag erna de tuktuk om 5 uur in de ochtend ons laten ophalen voor de grote ronde en de zonsopgang. Prachtig om te zien! Helaas wel met honderden toeristen! Hierna de rest van de tempels bekeken, de ene nog mooier en groter dan de andere en dit alles in een prachtig bos en moerasgebieden. Een mooie afsluiting van Cambodja!

Vandaag nog een dagje de stad Siem Reap bekijken en morgen start mijn tocht doo Laos in Pakse waar ik zeer luxe heen vlieg vanaf Siem Reap. Een busrit van 14 uur zag ik niet helemaal zitten…. Tot snel!