Nadat ik in de ochtend Mr. Kim (oprichter van CPOC) heb gecontacteerd moet ik er maar van uit gaan dat iemand me om 11 uur oppikt om me naar het weeshuis te brengen. Heel netjes kwam een man met een Tuk Tuk me om iets na elven ophalen. Hij vertelde me dat hij me zou brengen naar het busstation en daar moest ik in minibar nemen voor niet meer dan $3 richting CPOC. Gelukkig was hij erg behulpzaam en zorgde dat ik in de minibar kwam, want je wordt echt gek van alle mensen die continu achter je aan lopen alsof je stroop aan je kont hebt. Op weg met de minibar en maar vertrouwen dat je uitkomt waar je heen moet. Ik zag Kampot op de borden staan, ach in het ergste geval beland ik daar en verblijf ik er een nachtje. Overal willen ze mensen oppikken langs de weg. Gewoon standje relaxt aanzetten, naar buiten kijken en de indrukken in laten werken. Op den duur stopten we bij een tankstation, iedereen de bus uit en blijkbaar was het tijd voor de lunch. Een poos later weer op weg en we stopten bij een drukke markt: Pangsei Market. Oké hier heb ik over gehoord… De chauffeur regelt samen met mij een motorbike taxi en ik vervolg m’n rit achter op de motor richting letterlijk de middle of nowhere. Een hobbelige onverharde weg brengt me langs rijstvelden, prachtige kleurrijke huizen, vrolijke zwaaiende kinderen en uiteindelijk na 20 minuten op mijn bestemming! I made it!!
De eind van de middag en avond verloopt verder rustig. Erg veel indrukken krijg je de eerste dagen. Bij het weeshuis zijn veel kinderen, veel vrijwilligers en eidereen lijkt elkaar te kennen, even wennen.. Ik heb nog steeds erg veel last van m’n jetlag dus probeer vroeg m’n bed in te kruipen om wat uren te maken. Helaas zonder succes door alle geluiden van de televisie beneden, de pratende vrijwilligers en dan niet te vergeten de 30 eenden die zo wat onder mij heerlijk met elkaar een thee kransje aan het houden zijn… Oh ja en de haan en kalkoen laten ook nog wel even weten dat ze leven… Ach ja… Ze zeggen dat ik eraan ga wennen.
Het weeshuis is een gezellig blauw huis van beton en hout. De kinderen hebbend een meisjes en jongens slaapkamer beneden en slapen met 17 kids in 8 bedden. Boven slapen wij op een houten vloer met een dun matrasje en een klamboe. Erg basic en je rug protesteert echt de eerste 2 dagen, maar dan wen je er aan. Verder is er een kleine shop met frisdranken, de basis benodigdheden en het is vooral een plek om lekker te relaxen en te koken. In het huis in een grotere keuken waar de kids 2x per dag voor iedereen koken. Ze maken rijst met groenten(soep). Ontbijt maken we zelf in de shop. De badkamer is simpel: een gat in de grond als toilet, een bak vol met water waarmee je je kan wassen en de “wc” kan doorspoelen. Douchen kan je hier niet, dus gaan we elke dag met onze shampoo richting het meer om ons daar heerlijk te wassen. Gezellig met alle vrijwilligers samen en vaak wat kids. Meestal doen we dit net voor zonsondergang zodat we hier van kunnen genieten. Tijdens het wassen komen de boeren met de koeien voorbij om wat water uit het meer te drinken… Ach een andere dimensie geeft dit aan schoon zijn, maar prima mee te leven.
De eerste volle dag heb ik de kinderen alle meegebrachte spullen vanuit Nederland laten zien, wat ren blijheid. Heel leuk! Thanks nogmaals!!
De dagen zijn hier in het weeshuis redelijk hetzelfde dus ik schets even een paar activiteiten van de dag. In de ochtend word je rond 6 echt wel wakker gemaakt door de kwakende eenden, dus lekker vroeg begin je de dag met een beetje koelte, ach 26 tot 30 graden voelt al aan als koel. Tijd voor het ontbijt, als je geluk hebt is er brood gebracht met het kleine winkeltje aan huis om de hoek, zo niet staan er noodles met groentes als ontbijt op net programma. Verbazingwekkend snel wen je hieraan. Dan is het tijd om te werken op het Nieuwe Land. Een Amerikaanse familie heeft een paar maanden terug een stuk land gekocht om een nieuw huis op te laten bouwen, op deze manier kunnen nog meer kinderen geholpen worden. Dus hier zijn we het land aan het ophogen en hopelijk beginnen we snel met het metselen. Erg fysiek werk wat je maximaal tot 10 uur volhoudt door de brandende zon. Daarna tijd om te relaxen of de kids te helpen met schoonmaken van het huis, de shop etc. In de middag kan je Engelse les geven aan de kids van het weeshuis en omgeving. Ze komen geheel vrijwillig! Of je gaat naar de markt. Einde middag is het zwemmen/ douchen in het meer, dan avondeten en spelletjes doen!
Een bezoekje aan de markt doe je door te hitchhiken met 2, dus gewoon richting de markt starten te lopen (6km) en dan je charmante glimlach opzetten en hopen dat iemand jullie wil meenemen. Met z’n 3en op de motorbike is meer regel dan uitzondering. Heel leuk en je beleeft zo heel veel, leert veel mensen kennen en ook al praat niemand echt Engels kan je met een lach en gebaren veel bereiken. Super leuk!
Nog even kort wat info over het weeshuis. In Cambodja ben je als kind al wees als je ouders niet in staat zijn voor je te zorgen of als 1 van ouders er niet meer is. Veel kinderen die hier verblijven zijn hier geheel vrijwillig komen wonen. Of ze werden thuis mishandeld of de ouders zijn erg ziek en niet in staat voor ze te zorgen of een andere vergelijkbare reden. De meeste families wonen in de omgeving dus vaak gaan kinderen wel een keer per week langs bij de familie, want ze blijven natuurlijk wel houden van hun ouders.
Al met al merk je vast ook dat ik het prima naar mijn zin heb hier. De mensen zijn super aardig, er zijn genoeg dingen te doen en het weer, ach ik mag niet klagen :)…
Tot snel!
Leave a reply